Փաշինյանը «քցե՞լ է» Ալիևին, թե՞ մանևրում է
Նիկոլ Փաշինյանի՝ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման խնդրի մասին արված վերջին՝ առնվազն երկու հայտարարությունները, և դրանց հանդեպ Բաքվի արձագանքները հետաքրքիր վիճակ են ստեղծել առհասարակ կարգավորման գործընթացի` վերջին ամիսների զարգացումների շուրջ։
Այս պահին կարող ենք արձանագրել, որ Փաշինյանն ակնհայտորեն դիսկոմֆորտի մեջ է այս առումով։ Այն, որ տարածքների դիմաց խաղաղություն թեզը չի քննարկվելու, կամ որ մինչև Բաքուն չասի, թե ինչ փոխզիջման է պատրաստ՝ Երևանը չի խոսի, փաստում են, որ ինչ-որ փոփոխություն կա պաշտոնական Երևանի դիրքորոշումների մեջ, կամ փորձ է արվում փոփոխություն մտցնել։
Հետաքրքիր է այն, որ այս փոփոխությունները հատկապես ցայտուն են երևում Հայոց բանակի տարեդարձի օրվանից հետո։ Չի բացառվում ամենևին, որ տոնական օրվա հանդիսավորության առիթն օգտագործելով, որոշակի քննարկումներ են եղել վերին էշելոններում, որտեղ էլ երևի հասկացվել է, որ մինչ այս ամեն պատեհ առիթի հանդիպող Փաշինյանի ու նրա հանձնարարությունները կատարող Մնացականյանի քաղաքական գիծը կարող է դառնալ գլխացավանք հենց Փաշինյանի ու նրա ողջ քաղաքական թիմի համար։
Երևի թե նաև հասկացվել է, որ Ղարաբաղյան հարցն այն հարցն է, որը վեր է քաղաքական ու այլ հակասություններից ու շահերից և միավորում է բոլորին՝ թե՛ Հայաստանում, և թե՛ սփյուռքում, ու այդ միավորված ուժը կարող է իր սուր ծայրով ուղղվել Փաշինյանի դեմ, եթե նա իրեն սխալ պահի։ Փաշինյանի խառնվածքի տեր մարդը երևի հասկացել է, որ ավելի լավ է՝ այս հարցում զիջել՝ ներքին լարումը չուժեղացնելու համար, քանի որ այն կարող է կործանել իրեն։
Արդյունքում էլ եղել են հայտարարություններ, որոնք Բաքվի մոտ տարակուսանք են առաջացրել։ Առհասարակ, այնպիսի տպավորություն է, որ Փաշինյանը, մեղմ ասած, «քցել է» Բաքվին ու բոլոր նրանց, որոնք մինչ այժմ, գոնե՝ սկսած այս տարվա մայիսից, գործադրում էին ջանքեր, որպեսզի «ուժեղ մանդատով» զինված Հայաստանի վարչապետը գնա «նախաձեռնողական խիզախ քայլերի» Ղարաբաղի հարցում։
Իհարկե, չի բացառվում նաև, որ վախենալով ներքին արձագանքից ու նաև դրսի հայության արձագանքից, դրանից բխող բոլոր հետևանքներով հանդերձ, բավական խորամանկ Փաշինյանը փորձում է մանևրել կամ ժամանակ շահել։