Արարատ Միրզոյանն, ինչպես Տիգրան Սարգսյանը
Այսօր Հայաստանի խորհրդարանն առանց «դեմի» ընտրեց Ազգային ժողովի նախագահ։ Այսինքն` Հայաստանում այսօր չկա ժողովրդավար երկրի բազմակարծիք խորհրդարան, ուր ընդդիմախոսության և քննարկումների արդյունքում կծնվեն օրենքներ և կգործեն ի շահ ժողովրդի։
Ի դեպ, Ազգային ժողովի բոլոր 132 պատգամավորները մասնակցել են քվեարկությանը: Նրանցից 131-ը կողմ է քվեարկել, դեմ չի եղել ոչ մեկը: Մեկ պատգամավորի ձայն անվավեր է ճանաչվել:
Մտահոգիչն այն է, որ ոչ միայն մեծամասնությունը միաձայն ընտրեց Ազգային ժողովի նախագահին, այլ նաև մյուս երկու՝ ընդդիմադիր խմբակցությունները։ Ստացվում է, մեր խորհրդարանում ունենք վերահսկելի ընդդիմություն և այս համատեքստում ի չիք են դառնում «Լուսավորի» այն պնդումները, թե իրենք լինելու են այս իշխանությունների ընդդիմությունը։ Քվեարկությունից պարզ է դառնում, որ գործ ունենք վերահսկելի ընդդիմության հետ, որը յուրաքանչյուր կարևոր որոշման ժամանակ իր քվեարկությունը պատրաստ է համաձայնեցնել մեծամասնության հետ։ Այստեղ բարդանում է քաղաքական մեծամասնության գործը. եթե ժամանակին կարողանում էին ասել, թե խանգարող հանգամանքներ կան աշխատանքներ կազմակերպելիս և մոդայիկ էր՝ «թողեք, թող աշխատեն մոտեցումնը», այսօր արդեն, դա անցյալում է և տրված է մեծ վստահություն և աշխատելու հնարավորություններ։
Ժողովուրդն այսօր պատասխանատվության մեծագույն չափաբաժին է դրել քաղաքական մեծամասնության ուսերին և այդքան էլ հեշտ չէ վայելել անվերապահ աջակցության փառքը։
Այն ալիքը, որ հանգեցրեց ստեղծված իրավիճակին՝ հետ գալով, կարող է սրբել-տանել նույն այս անվերապահ վստահությունը։
Ի դեպ, ժամանակին, 2008 թվականին, երբ նոր կառավարություն էր ձևավորվում, մի շատ զգայական ելույթ ունեցավ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը, որն այս անգամ փորձեց կիրառել Արարատ Միրզոյանը։
Ելույթում բացի համակողմանի անդրադարձից, Սարգսյանն իր խոսքն ավարտեց Ներսես Շնորհալու խոսքով՝ «Թող Աստված մեզ տա իմաստություն ամեն ժամ բարին խորհելու, խոսելու և գործելու, և փրկի, ազատի մեզ ամեն տեսակ չար խորհուրդներից, խոսքերից ու գործերից: Եվ ողորմի, ների մեզ՝ արարածներիս և ինձ՝ բազմամեղիս»:
Սարգսյանի մեջբերումը բավականին դրական արձագանք ունեցավ, ինչպես այսօր, երբ Արարատ Միրզոյանն իր խոսքը սկսեց ազգային էպոսից մեջբերումով։ Իհարկե, Տիգրան Սարգսյանի մեթոդն աշխատող տարբերակ էր, բավականին ազդեցիկ է խոսքը դառնում, բայց․․․Իսահակյանը կասեր՝ «Տառապանքս փորձ ունի․․․ »։
Ազդեցիկ խոսելու էջը փակված է, եկել է անվերապահ աջակցություն ցուցաբերած ժողովրդի կամքն իրագործելու պահը։
Եվ տա աստված, որ Արարատ Միրզոյանը Տիգրան Սարգսյանին կրկնօրինակի միայն այս՝ վերջին անգամ։