Մերժելով նախորդներին՝ ստորագրեց նախորդների պես, կամ Սուտասանը
Վերջին 30 տարվա վիճակագրությունը ցույց է տվել, որ մեր երկրում հասարակ մարդիկ պաշտոնյաներ դառնում են ինչ-ինչ խոստումներ տալուց հետո։ Նախ մարդը լսում է խոստումը, մի պահ տեղափոխվում ապագա, տեսնում իրականացրած խոստումը, իրեն լավ զգում ու սկսում ավելի ուժեղ պայքարել, որ խոստում տված անհատը դառնա պաշտոնյա։ Հիմա մի փոքր կտրվենք պաթետիկ տեքստից ու գանք 21-րդ դարի Հայաստան։
Բոլորն էլ տեսան, թե գարնանը Հայաստանում տեղի ունեցող իշխանափոխությանն ինչ մեծ մասնակցություն ունեցավ ուսանողությունը։ Նախ ուսանողներին խոստումներ պետք չէին պայքարելու համար, քանի որ բուհական համակարգի խայտառակությունը նրանց համար բավական էր պայքարելու համար։ Ցույցերի հենց սկզբից Նիկոլ Փաշինյանը, հրապարակում ելույթ ունեցած մարդիկ, բարձր գնահատեցին ուսանողներին, նրանց հզոր երիտաարդներ անվանեցին, խոստացան լավ ապագա, սարեր, ձորեր․․․․
Խոստումներ տվեց նաև Արայիկ Հարությունյանը, ով ամեն անգամ ջանք ու եռանդ չէր խնայում կրկնելու համար, որ բուհերից չպետք է հեռացվեն ուսանողներ, ովքեր չեն կարող կամ չեն հասցրել ուսման վարձը վճարել։ Ուսանողները հավատացին Արայիկ Հարությունյանին, սպասեցին այնքան, մինչև նա դարձավ ԿԳ նախարար։ Բայց․․․
Բայց արդյունքում դեկտեմբերի 17-ին Արայիկ Հարությունյանը ստորագրեց հրաման՝ բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում ուսանողների հեռացման (ազատման) և վերականգնման կարգը հաստատելու մասին։ Այդ փաստաթղթում կա մի կետ, որտեղ գրված է․ «Հաստատությունից ուսանողը հեռացվում է հաստատության կողմից սահմանված ժամկետում ուսման վարձավճարը չվճարելու դեպքում»։
Փաստացի Արայիկ Հարությունյանը քննադատում էր կրթական համակարգի այս վատ կողմը, իսկ հիմա ինքն է համաձայնություն տալիս այդ ամենին։ Ստացվում է, որ Հայաստանի Հանրապետության հպարտ ուսանողներն ուսման վարձը ուշացնելու կամ չվճարելու պատճառով նորից են հեռացվելու բուհերից։
Իրականում կրթական համակարգում խնդիրները շատ-շատ են։ Առաջին հերթին պետք է փոխվի կրթական համակարգը, ոչ թե ԿԳ նախարարությունում ուշադրություն դարձնեն, թե երեխաներն ինչպես գնան դպրոց, կամ թե ուսուցիչը դասարանում ինչ անի փռշտալուց առաջ կամ հետո։
Իսկ համակարգը փոխելու համար պետք է սկսել շղթայից, իսկ շղթան տանում է դեպի կործանում։ Տգետն ընդունվում է բուհ, ավարտում գերազանց, դառնում դպրոցի ուսուցիչ, երեխաներն իրենից սովորում են տգիտություն, ավարտում դպրոցն ու բռնում իրենց ուսուցչի ճանապարհը։ Խնդիրը խորքային է, իսկ հագուստն ու ուսուցչի վարվելաձևը երրորդական են։