Մենք շարունակում ենք «սպանել» անօթևաններին
Երկրաշարժից անցել է արդեն 30 տարի, սակայն Գյումրին չի կարողանում ոտքի կանգնել այնպես, ինչպես «Ամենափրկիչը»։ Իսկ Գյումրին ոտքի կկանգնի այն ժամանակ, երբ այդ քաղաքում այլևս չեն լինի անօթևաններ։ Բավական է մեկ անգամ գնալ Գյումրի, ու պարզ կդառնա, որ դեռ շատ ընտանիքներ կան, ովքեր չգիտեն, թե ինչ է տաք ու ապահով 4 պատը։ Երեկ նշեցինք մեր ազգային ողբերգության 30-ամյակը։ Սակայն ողբերգությունը ոչ թե 30 տարի առաջ տեղի ունեցածն էր, այլ 30 տարի շարունակ տեղի ունեցածը, երբ պետական ծրագրով աղքատության, մթի, սովի մեջ ապրողները այդպես էլ չկարողացան տուն ունենալ, իսկ փոխարենն այդ ծրագիրն իրականացնողներն ունեցան ոչ միայն տներ, այլև դղյակներ։
Ցավալի է, որ այս 30 տարվա ընթացքում Գյումրիում անօթևաններին տներ նվիրեցին բարերարները, օտարերկյա կազմակերպություններն ու Հայաստանում ապրող մի քանի մեծահարուստ անհատներ։ Իսկ պետական ծրագիրը մսխվեց։ Մսխեցինք մենք։ Մենք սիրում ենք մեր բոլոր խնդիրները մեր ներսից հանել ու շպրտել ուրիշ կողմ։
Իսկ իրականում թալանը, ուրիշի գույքին տիրանալը, կաշառակերությունն ու բարոյականության անկումը մեր մեջ է։ Բավական է բացել Մովսես Խորենացու «Ողբը», կարդալ, ու պարզ կդառնա, որ հայ մարդու բնավորության այս գենետիկ գծերը գալիս են դեռ 5-րդ դարից։
Վաղն ընտրություններ են։ Վստահ ենք, որ քաղաքական ուժերի մեծամասնությունն իր ընտրական ծրագրերում խոսած կլինի անօթևանների խնդրի մասին։ Միգուցե նրանք էլ կհետևեն 30 տասնամյակ տևող ընտրություններին ու խոստումը կմնա իր ավանդույթի մեջ՝ անիրագործելի։
Կմիացնեն հեռուստացույցները, եթե իհարկե ունեն, կլսեն քաղաքական ուժերի, իշխանությունների խոստումները, մի պահ կժպտան, որ միգուցե ամիսներ հետո իրենք տուն կունենան և մթության ու ցրտի մեջ մեծացած մանուկներն այլևս չեն խաղա առնետների ու փողոցային շների հետ, այլևս ստիպված չեն լինի տանը քայլել զգույշ, քանի որ տնակը անմարդկային փոքր է։ Տնակում ապրող հիվանդ ծնողները իրենց առողջության ու կյանքի վրա խաչ քաշած՝ չեն մտածի մի կտոր հացի ու մի քանի կտոր փայտի մասին։ Այդ մարդիկ մեզ նման կլսեն խոստումները, կգնան ընտրության ու հավատով կսպասեն, որ միգուցե ինչ-որ բան կփոխվի։ Նրանք չեն հավատում այլևս, սակայն հոգու խորքում հույս ունեն, որ կփոխվի․․․
Արդեն 7 ամիս է, որ կառավարության դիմաց նստած են մանկատան նախկին սաները։ Նրանք նույնպես տուն չունեն։ Նրանք նույնպես հավատում են։ Իսկ հավատը իրականություն կդառնա այն ժամանակ, երբ կառավարության դիմաց այլևս չտեսնենք անտուն ու թափառական մեր երիտասարդներին։
NEWSPRESS.am