Սերժը՝ նոր «դեմքով», ՀՀԿ-անները՝ նոր «փաթեթավորմամբ»
Ինչպես Հանրապետական կուսակցության իշխանության ժամանակ, այսօր էլ շարունակում է գործել ջունգլիների օրենքը՝ կհաղթի նա, ով կհասնի «ֆինիշին»։
Մեկը` կրիմինալով, մյուսը` զոռբայությամբ, երրորդն էլ՝ կեղծիքով, բայց «լինել-չլինելու» պայքարում բոլորի նպատակը «լինելն է»՝ ինչ գնով էլ լինի, ու այսօր հենց այս պայքարն է ընթանում նախկին ընդդիմության ու նախկին իշխանության միջև․․․
Քաղաքական ուժերը պատրաստվում են խորհրդարանական արտահերթ ընտրությունների․ հնարավոր է` նրանք Ազգային ժողով մտնեն արդեն տեղերով ու դերերով փոխված. ՀՀԿ-ն` որպես ընդդիմություն ու նախկին ընդդիմադիր ՔՊ-ն` որպես իշխանություն, բայց գումարելիների տեղերը փոխելիս` գումարը չի փոխվում:
Հատկապես երբ ՀՀ քաղաքացիների մի զանգված արդեն հասկացել է. իշխանության դեմ ժողովրդի հետ բողոքող ու իրենց կողքին քայլող Փաշինյանը, վարչապետ դառնալուց հետո, դարձավ մեկ այլ՝ իշխանություն ներկայացնող Փաշինյան: Նա փաստացի սկսեց շարունակել նախորդների գործը՝ նմանվելով նրանց իր դիրքորոշմամբ ու հայացքներով։
Վարչապետ դարձած Փաշինյանն այսօր ժողովրդին բաժանում է սևերի ու սպիտակների: Այսինքն՝ նրանք, ովքեր ընդունում են, որ կարող են ոչխար պահելով յոլա գնալ, նրանք, ովքեր հավատում են, թե իսկապես այն ճռռացող 350.000 մարդկանց մեջ են, ովքեր իբր պահում են այն 800.000 չաշխատողներին կամ աղքատներին, ովքեր համոզված են, որ ՀԱՊԿ-ն Հայաստանի անվտանգության հետ ոչ մի աղերս չունի, ովքեր կուրորեն հավատում են, որ սպիտակ շոր հագնելով ու սահմանին կանգնելով՝ խաղաղություն կլինի, ովքեր համակերպվում են թանկացումների հետ ու չեն նեղվում, որ իրենց աշխատավարձն ու թոշակը չի բարձրանում և հաշտվում են շարունակվող անարդարության ու իրենց ոտնահարված իրավունքների հետ, ովքեր նորմալ են համարում, որ բռնել-բաց թողնելով՝ աչքկապոցի են անում, որ թալանչիները վայելում են իրենց թալանը... նրանք սպիտակներն են, իսկ սթափ, զգոն, միշտ առողջ մտքով, դատող-քննադատողները և, ի վերջո, Փաշինյանի անհեթեթ հայտարարություններից հիասթափվողները՝ սևերն են:
Թող մենք սև լինենք, բայց չենք կարող չասել, որ Փաշինյանն իրեն վարչապետ դարձրած մարդկանց պարզապես ծույլ է անվանում ու ձրիակեր: Նա չգիտի՞, որ 25000 դրամ նպաստի համար ոչ ոք չի զրկի իրեն եկամտաբեր աշխատանքից: Խնդիրն այն է, որ առաջարկվող «ազատ» աշխատատեղերը երկար աշխատաժամով ու ցածր վարձատրվող են, որ այստեղ փողը ժամանակին չեն տալիս, որ հիվանդ լինելը չաշխատելու պատճառ չէ, արձակուրդն իր հաշվին է, կամ որ աշխատանքի են ընդունում, փորձառու, գեղեցիկ ու մինչև 35 տարեկան անձանց... մի խոսքով՝ Փաշինյանը կա՛մ տեղեկացված չէ, կա՛մ նրան ձեռք է տալիս ներկայացնել «պուպուշ» իրավիճակ ու «ապահով» Հայաստան:
Այս տրամաբանությամբ՝ նա թերացումները վերագրում է ԱԺ-ում ծվարած ՀՀԿ-ականների այն փոքրիկ մասսային, որը փորձում է պահպանել իր տեսակը:
Չի բացառվում, որ ՀՀԿ-ին իսկապես հաջողվի պահպանվել որպես ընդդիմություն, քանի որ Փաշինյանի կառավարումից ու նրա սև-սպիտակի ռազմավարությունից դժգոհ հասարակությունը կարող է գնալ ՀՀԿ-ի կողմը։ Հատկապես որ գոնե այս պահին մեկ այլ ծանրակշիռ հակաուժ չկա...
Ինչևէ, հետաքրքիր է, թե ԱԺ-ն ցրելուց և նոր խորհրդարան ձևավորելուց հետո, ո՞ւմ են վերագրվելու երկրի անհաջողությունները: Չնայած, կարծես՝ սա, մեծ հաշվով, գոնե այս պահին, շատերին չի հետաքրքրում: Ձևավորված անառողջ ու ոչ ադեկվատ մթնոլորտում, շատերը միայն պահանջում են՝ ՀՀԿ-ն հեռանա, իսկ թե ովքե՞ր կհայտնվեն ԱԺ-ում և ի՞նչ են նրանք խոստանում, չի հետաքրքրում...
Այստեղ դասականը կասեր՝ սթափվեք, ՀՀԿ-ականները մեկը մյուսի հետևից տեղավորվում են տարբեր պաշտոններում՝ ՔՊ-ի շղարշի ներքո, կամ առանց դրա... Փաշինյանը մի առիթով հայտարարել է նաև, որ տարբեր պաշտոններում դեռ կտեսնենք ՀՀԿ-ականների։
Ու եթե ՀՀԿ-անները պետք է «փաթեթավորմամբ» դարձյալ մատուցվեին հասարակությանը, Փաշինյանը պետք է կրկներ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունները, համաձայնվեր նախկին իշխանության թեզերին ու հայացքներին (ինչը չէր անում նախինում), ապա այս դեպքում արդեն հարց է առաջանում, թե հեղափոխություն ասելով՝ ի՞նչ նկատի ուներ Փաշինյանը՝ ՀՀԿ-ի վախճանը, ԱԺ լուծարո՞ւմը, թե՞ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականն ու իր իշխանությունը՝ Սարգսյանի հագով կարված Սահմանադրությամբ․․․ Այն կոստյումով իշխանությունը, որ կարծես սկսել է սազել նաև Փաշինյանին: Շուտով երևի արդեն «խիարն է թարս բուսնելու»...
Ու եթե նրա ղեկավարած կառավարությունը պետք է նմանվեր նախորդներին մինչև իսկ այնքան, որ նույնիսկ արտահերթ ընտրությունների նախապատրաստումն էլ հիշեցնի Սարգսյանի պաշտոնավարման ընթացքը՝ գզվռտոցով, հրմշտոցով ու իրար վրայով անցնելով, ապա արդյոք սա հեղափոխությո՞ւն է...
Նույն քաղաքական իրավիճակն է՝ չկա միայն Սերժ Սարգսյանը: Թեև մյուս կողմից էլ երբեմն մտածում ես՝ իսկ չկա՞ արդյոք․․․
Արմինե Մկրտումյան