Փաշինյանը վերականգնում է իրավունքի ո՞ւժը, թե՞ ուժով ճնշում իրավունքը. ինչո՞ւ ներդրողներ չկան և ինչո՞ւ է պետք ցրել ԱԺ-ն
Արդեն տևական ժամանակ քաղաքական դաշտում ու հասարակության շրջանում հնչում են հարցեր, որոնց հետևում են լղոզված, ոչինչ չասող ամպագոռգոռ պատասխաններ:
Այս համատեքստում թերևս «ամենահեղինակավոր» հարցադրումը հետևալն է. ո՞րն էր Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորած շարժման նպատակը. ազատել երկիրը նախկին նախագահ Սերժ Սարգսյանից ու նրա ղեկավարած Հանրապետական կուսակցությունից, մեկ այլ կուսակցության իշխանությունը հաստատելո՞ւ համար, թե՞ երկրում կյանքը բարելավելու և պետականությունն ամրապնդելու համար:
Արդեն 5 ամիս երկրում, Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետությամբ հաստատված է նոր իշխանություն, որի ղեկավար կազմի գերակշռող մասը «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության անդամներ են:
Այլ կերպ ասած՝ ինչ-որ միակուսակցականություն եկել է փոխարինելու մեկ այլ միակուսակցականության: Սա այն հիմնական ու թերևս միակ փոփոխությունն է, որ տեղի է ունեցել երկրում, իսկ առաջընթաց՝ դեռևս չկա:
Արդարադատությունը երկրում չի վերականգնվել. այդ մասին վկայում են ամեն օր կառավարության դիմաց հավաքվող մադիկ, ովքեր տարիներ շարունակ, նախորդ նախագահների պաշտոնավարումից ի վեր արդար լուծում են պահանջում իրենց խնդիրներին, ու հեղափոխություն արած իշխանությունից դեռ այդ արդարությունը չեն ստանում:
Ավելին՝ նրանց չեն մոտենում կառավարությունից, կամ մոտենալիս էլ, նախորդների նման, փափուկ բարձ են դնում գլխների տակ և տուն ճանապարհում:
Մոլորվածները մտածում են, թե այս մարդիկ սաբոտաժ են անում ու նրանք հակահեղափոխականներ են, որոնց նախկին իշխանության ղեկավարներն են ուղարկել: Բայց հարց. այդ դեպքում ո՞վ էր նախորդ իշխանությունների ժամանակ հենց այդ նույն մարդկանց ուղարկում նախագահական նստավայր կամ կառավարություն՝ բողոքի ակցիա կազմակերպելու: Իրենք իրե՞նց դեմ էին դուրս եկել՝ անհեթեթություն...
Արդեն հայտարարվել է, որ կոմունալ վճարների իջեցում չի լինի, աշխատավարձի, նպաստի ու թոշակների բարձրացում չի լինի, փոխարենը՝ թանկացում՝ թանկացման հետևից. այսինքն՝ այս խնդիրների հետ կապված խոստումն էլ սին էր...
Տնտեսությունը գնում է դեպի ճգնաժամ: Այդ մասին նույնիսկ իրենք՝ նոր իշխանությունը կրողներն են խոստովանում, բայց իրենց արդարացնելու համար գոռում են, թե իբր ներդրողները սպասում են Ազգային ժողովի լուծարմանը, որպեսզի սկսեն աշխատել իրենց հետ ու ամեն ինչ իր տեղը կընկնի. այս հայտարարությունը փուչիկ է...
ԱԺ-ն ցրելուն սպասում են ո՛չ թե ներդրողները, այլ գործող կառավարության ղեկավարը՝ իր կուսակցության իշխանությունը հաստատելու համար:
Ներդրողներ չկան, որովհետև երկրում ժողովրդի իրավունքի ուժը վերականգնելու փոխարեն, նոր իշխանությունը փորձում է ճնշման ուժի իրավունքը հաստատել:
Ներդրեղներ չկան, որովհետև ոչ մի լուրջ ներդրող իր փողերը չի ներդնի մի երկրում, որտեղ անընդհատ հանրահավաքներ են, որտեղ երկրի ղեկավարը հիստերիկ ելույթներ է ունենում, որտեղ պարզապես իրար հետևից գնացող երկու մեքենաների վարորդներին կարող են կանգնեցնել ու «ասֆալտին փռել», որտեղ օլիգարխներին հենց այնպես՝ երևի ուժեղ երևալու ու վախի մթնոլորտ ստեղծելու համար, կարող են «պատին ծեփել», որտեղ այլախոհության համար կարող են ազգային անվտանգությանը հանձնել քաղաքացուն և նրան «դատարանի ծակը կոխել»...
Ներդրողներ չկան, որովհետև այստեղ առանց հիմնավոր պատճառների մարդկանց կալանավորում են... գոնե արտաքին աշխարհի համար դրանք որևէ հիմք չունեն, հակառակ դեպքում կալանավորումից հետո բոլոր կասկածյալներն ազատ չէին արձակվի..
Ներդրողներ չկան, որովհետև երկրում կայունություն չկա, իսկ Փաշինյանի նշանակած մարդիկ ամեն օր պայթում են փուչիկի նման՝ բացահայտելով իրենց անլրջությունն ու անտեղյակությունը գործի նկատմամբ:
Այս է պատճառը, որ Հանրապետական կուսակցությունը փորձում է ժամանակ շահել և ԱԺ արտահերթը հետաձգել (քանի որ իր շանսերն ավելանում են), իսկ Փաշինյանը՝ չի ցանկանում:
Ակնհայտ է, որ Փաշինյանն իր խոստումներից դեռ ոչ մեկը չի կարողանում կատարել... Նրա իշխանությունն օր-օրի ձախողվում է ու քանի որ գոնե այս պահին ոչինչ խոստումնալից չկա, ու եթե այսպես շարունակվի, ապա նա իր կառավարական «բաշիբոզուկների» հետ երկար չի ձգի...
Ժողովուրդը հիմար չէ և կհասկանա, որ շարժումն ինքնանպատակ էր ու միայն մի բանի մասին էր աղաղակում՝ «հերիք է նստեք աթոռին ու լափեք. իջեք, մենք էլ գանք, կառավարենք...»
Արմինե Մկրտումյան