Մահացավ պոետը․ Շառլ Ազնավուրի բանաստեղծությունները. «Գարուն»
Թերթելով պատմությունը, թերթերն ու ամսագրերը մենք տեսնում ենք, որ աշխարհահռչակ Ազնավուրը նաև պոետ էր։ «Գարուն» ամսագրի 1967 թվականի 6-րդ համարում տպագրվել են Ազնավուրի բանաստեղծությունները։
«Թե դաշնամուր ունենայի»
Եթե փող ունենամ, դաշնամուր կգնեմ:
Դաշնամուր թե գնեմ, կսկսեմ գամմայից:
Երբ գամմա նվագեմ, կտորն ի՞նչ է արդեն,
Եվ Գավո սրահում մի համերգ կտան ինձ:
Տաքարյուն բյուր մարդիկ համերգիս կսուրան
Եվ կեցցե՝ կգոռան ինձ նորեն ու նորեն:
Կեցցեի շնորհիվ կշահեմ ես դրամ
Եվ շաղված դրամով դաշնամուր կգնեմ:
Եթե բախտ ունենամ ես սերը կգտնեմ
Եվ արդեն ավելի համարձակ ինձ կզգամ:
Լինելով համարձակ, կերևամ առնադեմ,
Եվ մարդիկ կընդունեն ինձ իրենց բարեկամ:
Վայելուչ վարմունքով, սիրալիր, բայց ազատ,
Ես ձևեր կթափեմ գեղեցիկ կանանց դեմ:
Երբ սրանք ունենամ, կունենամ նաև բախտ,
Իսկ բախտի շնորհիվ ես սերը կգտնեմ:
Եթե փող ունենամ, կգտնեմ ես մի սեր,
Եվ սերը գտնելով, դաշնամուր կգնեմ:
Երբ գնեմ դաշնամուր, կթափեմ ես ձևեր
Եվ ձևեր թափելու կգնամ Գավո՝ բեմ:
Եվ մարդիկ վայելուչ վարմունքով, բայց ազատ,
Ինձ կեցցե՝ կգոռան այնքան նուրբ կանանց դեմ:
Երբ կեցցե ունենամ, կունենամ նաև բախտ,
Իսկ բախտի շնորհիվ դաշնամուր կգնեմ:
Եվ այդ ինձ բախտ բերող դաշնամուրը արդեն
Կբերի նաև փող, և ես սեր կգտնեմ:
«Իզաբել»
Խորունկ քուն էր մտել սիրտս վաղուց ի վեր
Եվ հույս չուներ երբևիցե, թե կարթնանա,
Բայց քո ձայնից բարձրացըրի գլուխըս վեր,
Եվ ահա սերը պաշարեց ինձ ակամա:
Ահ, Իզաբել, Իզաբել իմ,
Իմ սեր, իմ սեր…
Ինչպես մատը փայտի միջով ու կեղևի,
Այդպես է որ մտավ սերը իմ մաշկի տակ.
Այնքան հզոր էր նա, համառ ու կորովի,
Որ ես չունեմ հանգստի հույս ու հիշատակ:
Ահ, Իզաբել, Իզաբել իմ,
Իմ սեր, իմ սեր…
Քեզ մոտ ժամերը անցնում են ինչպես վայրկյան,
Քեզնից հեռու կարծես օրը լինի տարի,
Որ իմ սիրույն հաղորդում է դողը մահվան
Եվ մարմնիս հետ հուզում շղթան իմ խոհերի:
Ահ, Իզաբել, Իզաբել իմ,
Իմ սեր, իմ սեր…
Դու ապրում ես լույսերի մեջ, իսկ ես՝ շուքի,
Քանի որ քեզ կյանքն է գերում, ինձ՝ սերը քո,
Ես ստվերդ փայփայելով կլինեմ գոհ,
Թե ինձ ընդմիշտ ձոնես բախտ ու ճակատագիր:
Ահ, Իզաբել, Իզաբել իմ,
Իմ սեր, իմ սեր…
Ֆրանսերենից թարգմանեց Աբրահամ Ալիքյանը
«Գարուն», 1967, 6