Մշակույթի նախարարը «ֆուտբոլ» է խաղում, Հաղպատի վանքը Ծառուկյանի հոգածության տակ է․ А где логика?
Հայաստանը մշակութային լրջագույն խնդիր ունեցող երկիր է: Եթե համեմատական անցկացնենք էկոնոմիկայի հետ, կարելի է ասել, որ մեր մշակույթում խնդիրներն առավել շատ են, քան տնտեսության մեջ: Այդ է պատճառը, որ մեր երկրին պետք է մշակույթը ղեկավարող թիմ, որը կկարողանա գնահատել մեր արժեքները, պահպանել դրանք և, իհարկե, տնտեսականացնել այն: Յուրաքանչյուր արժեք պետք է ի վիճակի լինի իր ծախսերը հոգալ, ինչպես նաև պետությանը հարկեր վճարել:
Մեր երկրում, սակայն, մշակույթին այդպես էլ բաժին չհասավ նախարար, ով կարժևորեր և կաշխատեցներ այդ ոլորտը:
Ըստ որոշ հաշվարկների՝ Գառնի-Գեղարդն ամենաշատ եկամուտն ապահովող կոթողներն են, որտեղ անգամ Էջմիածնի հետ համեմատած, ավելի շատ զբոսաշրջիկ է այցելում տարվա կտրվածքով: Թերևս պատճառն այն է, որ մեր պատմամշակութային կոթողներից համեմատած լավ պահպանվածներից է, և տուրիստական ընկերություններն ամոթ չեն ապրում զբոսաշրջիկին ուղղորդել դեպի Գառնի կամ Գեղարդ:
Նման պոտենցիալ ունի նաև Հաղպատի վանքը, որը, սակայն, անտերության է մատնված:
Մինչ մշակույթի նախարար Լիլիթ Մակունցն օրը մեկ «շորիկ» է հագնում, «խելոք-խելոք» այցելություններ կատարում, Նյու Յորքի սպորտ-բարերում ժամանակ և փող մսխում, վանքի կտուրին խոտեր են բուսնում:
Մակունցը չի գիտակցում, որ նախարար լինելը մի երկրում, որտեղ խնդիրները բազմաթիվ են և այսրոպեական, պատասխանատվության զգացում չունենալը պետության նկատմամբ հանցագործություն է: Ավելին՝ Մակունցն անգամ չի էլ պատկերացնում, որ Հաղպատավանքը նման խնդրի մեջ է, ծայրահեղ վատ վիճակում է անգամ Ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի տուն-թանգարանը, որոնք աշխատեցնելու, հարգելու և շահույթ ունենալու համար ներդրում է պետք, իսկ այդ ներդրումները պետք է հայթայթի հենց նախարարությունը՝ իր համապատասխան բաժնի միջոցով:
Նշենք, որ այս օրերին Հաղպատի վանքի և Թումանյանի տուն-թանգարանի վերանորոգման աշխատանքներին է լծվել գործարար Գագիկ Ծառուկյանը։ Իրականում խելքը գլխին նախարար ունենալու դեպքում՝ դա ընդհանրապես նրա անելիքը չէր լինի և ընդհանրապես, դա միայն նախարարի և ոչ թե գործարարի անելիքն է: