«Ազերիների փորած խրամատներից մեկում գրադ կայանքի մի հրթիռ ենք գտել, որը նրանք չէին հասցրել օգտագործել»․ Նամակ ռազմաճակատից
NEWSPRESS.am-ը ներկայացնում է հերթական բացառիկ ու արխիվային նյութը՝ Արցախյան ազատամարտից։ Ներկայացվող նյութում ռազմաճակատից ուղարկված նամակ է, որտեղ նամակի հեղինակը՝ Գրիգորը, պատմում է ազերիների, իր անցկացրած օրերի ու ծառայության մասին։ Նամակը NEWSPRESS.am-ին տրամադրել է «Անհայտ կորած ազատամարտիկների» թանգարանը։
«Բարև, իմ թանկագին Լենա, իմ դստրիկ Նատալյա և որդիներ՝ Ռոման ու Մարատիկ։
Ձեզ արևոտ ողջույն եմ հղում Ջանհասանքից։
Թանկագիններս, գիտեմ՝ շատ եք անհանգստանում ինձ համար, այդ պատճառով էլ նախ պատմեմ, որ ծառայությունս անցնում է շատ հետաքրքիր։ Հիանալի տղաներ են իմ մարտական ընկերները՝ կապավորներ Նահապետ Բաղդասարյանը, Յուրի Բաղդասարյանը, Գրիգոր Մխիթարյանը, Տիգրան Պետրոսյանը, Վագիֆ Աղաջանյանը, Ռաֆիկ Գրիգորյանը։ Այժմ մեզ մոտ մարտական պայմաններն առավելագույն չափով մերձեցված ռազմական ուժեղ նախապատրաստություն է տարվում։ Անընդմեջ անձրևների պայմաններում շարունակում ենք յուրացնել ռազմական դժվարին արվեստը։
Այստեղ ամեն ինչ նման է պատերազմին, միայն թե՝ հակառակորդն է երևակայական։ Դուք հավանաբար լսում եք գնդացիրների, ավտոմատների, ականանետների, նռնականետների կրակոցները։ Մի վախեցեք, այդ մենք ենք։
Այստեղ ամենուրեք ոչ հեռու անցյալում տեղի ունեցած մարտերի հետքերն են։ Ազերիների փորած խրամատներից մեկում գրադ կայանքի մի հրթիռ ենք գտել, որը նրանք չէին հասցրել օգտագործել։ Միայն այստեղ հասկացա, թե ինչքան դժվար է եղել մեր տղաների համար, որոնք մեկ տարի առաջ մարտեր են մղել գյուղի ազատագրման համար։ Այժմ մեր գլխավոր խնդիրն է՝ մինչև վերջ հասցնել այս գործը, որի համար կռվել են այդ տղաները։
Պատկերացնո՞ւմ ես, Լենա, հիմա ես գտնվում եմ այնպիսի բարձունքի վրա, որտեղից քաղաքը երևում է ինչպես ափիդ մեջ։ Նայում եմ այդ համայնապատկերին, զգում, որ դուք ինձ հետ եք, կողքիս։ Նույնիսկ երեկոյան դեմ հեռադիտակով նայում եմ և հստակորեն տեսնում մեր տան կողքի բանջարանոցը, փողոցում վազվզող երեխաներին։
Ռազմական պարապմունքներից ազատ ժամանակ մենք հավաքվում ենք խարույկի շուրջ։ Ես կիթառ եմ նվագում, և բոլորս միասին երգում ենք։ Այնպես որ՝ չնայած դժվար է, բայց ինձ լավ եմ զգում, չանհանգստանաք։
Ավարտելով նամակս` հաստատ խոսք եմ տալիս, որ ինձնից կախված ամեն ինչ կանեմ, որպեսզի դուք կարողանաք հպարտանալ ինձնով։ Դուք ևս, իմ թանկագին բալիկներ, ձեր հերթին այնպես արեք, որպեսզի ես էլ ձեզնով հպարտանամ․ լավ սովորեցեք և լսեցեք մայրիկին։
Ամուր համբուրում եմ բոլորիդ։ Ձեր Գրիգոր»։