Վանաձորի «Գլորիա» կարի ֆաբրիկայի տնօրենի թողտվությամբ արտադրամասի պետը ճորտատիրական կարգեր է հաստատել
Վանաձորի «Գլորիա» կարի ֆաբրիկայի արտադրամասերից մեկի աշխատակիցները հայտնվել են «ճորտատիրական» համակարգում։
NEWSPRESS.am-ի տեղեկություններով՝ արտադրամասի պետը՝ Լեռնիկ Վարդանյանը, չարաշահելով իր դիրքը, աշխատողների հետ վարվում է, մեղմ ասած, ստրուկների նման։ Մեզ հետ զրույցում աշխատակիցներից վստահեցրին, որ մյուս արտադրամասերում վիճակը նորմալ է, աշխատավարձը բարվոք է․ ստանում են շատ թե քիչ՝ 140-160 000 դրամ, իսկ Լեռնիկ Վարդանյանի մոտ, աշխատելով բոլոր աշխատանքային օրերին ու երբեմն էլ նաև օգտագործելով կիրակիները՝ երկու ժամ ամեն օր հավելյալ աշխատում են և այդ ամենի դիմաց ստանում ընդամենը 80-90 հազար դրամ։
«Մեր աշխատողներից մի քանիսն էդ արտադրամասում էին աշխատում՝ 60000 դրամով, յոլա էին գնում մի քանի տարի, բայց հիմա շատերին հաջողվել ա դուրս գալ ու փոխել արտադրամասը։ Էն մյուսները ստրուկի նման բանում են․ ո՛չ թողնում է կարգին ընդմիջում անեն, ո՛չ շունչ քաշեն ու մի բան էլ մուննաթ ա գալիս»,- նեղսրտած պատմում էր «Գլորիա»-ի մեկ այլ արտադրամասի աշխատակցուհի։ Նա երկար ժամանակ է աշխատում կարի արտադրամասում և վստահեցնում է, որ ֆաբրիկայի տնօրենը՝ Բագրատ Դարբինյանն, ավելի մեղմ է աշխատողների հանդեպ ու մարդկային վերաբերմունք է դրսևորում. միայն իտալական արտադրամասում է առկա այս խնդիրը։
Հարցին, թե այդ դեպքում ինչո՞ւ ոչ ոք չի բողոքում, մեր զրուցակիցը պատասխանեց, որ «վախենում են էդ աշխատանքից էլ ընկնեն»։
«Ախր հիմի էնքան դժվար ա, Վանաձորում էլ գործ չկա կարգին, հազիվ տեղավորվել են ու սուսուփուս աշխատում են, բայց պայմաններն անտանելի են։ Եթե բողոքում են, ասում ա՝ դուք եք մեղավոր՝ չեք հասցնում ու լավ չեք աշխատում․․․»,- ասաց նա։
Ասում են նաև, որ Լեռնիկ Վարդանյանն իբր լավ մասնագետ է և այդ իսկ պատճառով նրա «թանին թթու ասող չկա»։ Թեև մյուս կողմից էլ, հատկապես այս օրերին, լավ մասնագետ լինելը բավարար պայման չէ, որպեսզի ինչ-որ մեկի թուրն «աջ ու ձախ կտրի» և մնա անպատիժ։
Թե ինչու է արտադրամասի պետի կամայականություններն ու դիրքի չարաշահումն անտեսվում, այդքան էլ պարզ չէ, ակնհայտ է, որ թեև աշխատողներն այդքան էլ դժգոհ չեն տնօրեն Բագրատ Դարբինյանից, սակայն հարկ է նկատել, որ առանց նրա գիտության ու թողտվության արտադրամասի պետը չէր համարձակվի «բզբզալ»։
Ամեն դեպքում, բացառվում է, որ տարիներ շարունակ արտադրամասի պետին հաջողվեր թաքցնել իր հաստատած ճորտատիրական կարգերը՝ տնօրենի աչքից ու ականջից, այն դեպքում, երբ ոչ միայն ամբողջ Վանաձորը, այլև արդեն Երևանն է խոսում այդ մասին։