Ինչո՞ւ Վարդանյան եղբայրները միացան Փաշինյանի շարժմանը. այնտեղ, ուր խոսում է սեփական գրպանի շահը
NEWSPRESS.am-ին հայտնի է դարձել, թե ինչու օլիգարխ Վարդանյան եղբայրների մեջ շարժվեց ժողովրդասիրությունն, ու միացան Նիկոլ Փաշինյանի նախաձեռնած շարժմանը:
Այն ժամանակ, երբ Վարդանյանները հայտնեցին իրենց աջակցությունը շարժմանը, սկսեցին լուրեր շրջանառվել առ այն, թե իբր ««Գրանդ Հոլդինգ»-ը գործում էր օրինական դաշտում և չէր կարող հանդուրժել երկրում ստեղծված ոչ օրինական մթնոլորտը, և որ, իբր, Վարդանյաններն օլիգարխներ չեն ու իրենց կարողությունը չեն դիզել պետության հաշվին...»:
Մի կողմ թողնելով էմոցիաներն ու սրտաճմլիկ հռետորաբանությունը՝ խոսենք փաստերով, որոնք այնքան էլ ընկերության օգտին չեն:
Նախ նկատենք, որ միայն 2015 թվականին «Գրանդ Հոլդինգ»-ին պատկանող «Մասիս Տոբակո» ընկերությունը նվազեցրել է պետության հանդեպ իր հարկերի ծավալը՝ ավելի քան 100 մլն. դրամով: Այսինքն՝ ընկերությունը գործել է ստվերում՝ խուսափելով հարկերից: Հայտնի են նաև ընկերության կողմից կատարված մաքսային խախտումներ: Ընկերությունը շատ հաճախ չի ներկայացրել նաև ներմուծած ապրանքների հայտարարագրերը, որոնց պատճառով մի քանի անգամ ենթարկվել է 50 000 դրամի չափով վարչական տույժի (եղել են նաև 100 000-ին հասնող տույժեր):
Ասել է թե՝ «Գրանդ Հոլդինգ»-ը գործել է ճիշտ այնպես, ինչպես շատ այլ օրինախախտ ընկերություններ Հայաստանում, և պարզապես անհեթեթ է կարծել, թե Վարդանյանները միացան ժողովրդավարական շարժմանը, քանի որ չէին կարող հանդուրժել երկրում ստեղծված ոչ օրինական մթնոլորտը: Նրանց ձեռք էին տալիս հայաստանյան «շուկայի օրենքները», որոնք բխում էին իրենց բիզնեսի բարգավաճման շահից:
Այնպես որ՝ նախաձեռնությանը միանալու շարժառիթը «այլ» ակունքներից է հորդում:
Հիմա՝ ըստ էության...
NEWSPRESS.am-ի տեղեկություններով՝ Վարդանյան եղբայրների և նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանի գետերը մի առվով չէին հոսում: Նրանց միջև «սև կատու» էր անցել այն բանից հետո, երբ Կարապետյանը թույլ տվեց, որ Հայաստանում կառուցվեր ծխախոտի նոր գործարան: Այլ կերպ ասած՝ Կարապետյանն իր թույլտվությամբ, «խալխլում էր» ընկերության մենաշնորհային դիրքերը:
Փաշինյանի ժողովրդավարական շարժումը հարմար առիթ էր եղբայրների համար իրենց ատամները ցույց տալու Կարապետյանին և վտարելու նրան՝ ծխախոտագործության դաշտում պահելով իրենց դիրքերը: Այսպես թե այնպես, կորցնելու ոչինչ չունեին, քանի որ, փաստորեն, նախկին իշխանությունը թույլ էր տալու ծխախոտագործության նոր հոսք բացել, որից տուժելու էր իրենց գործը, իսկ իշխանության եկած նոր ուժերի հետ Վարդանյանները հույս ունեն, որ կպահեն իրենց դիրքերը՝ թույլ չտալով ծխախոտի նոր գործարան բացել:
Հարկ է նկատել, որ իրենց ժողովրդավար ու ժողովրդասեր հռչակող Վարդանյաններն, ըստ էության, իրենց ցուցաբերած այս վարքագծով խոչընդոտում են հազարավոր նոր աշխատատեղերի բացմանը և Հայաստանի տնտեսության զարգացմանը: Գործարան բացելով հազարավոր մարդկանց համար կարող էր հնարավորություն ստեղծվել զբաղվելու թութունի մշակմամբ և ունենալ կայուն եկամտի աղբյուր:
Այս տեսանկյունից, Վարդանյանների համար թերևս տեղին չէ խոսել ժողովրդավար երկիր ստեղծելու իրենց անզուսպ տենչի ու մարդասիրության մասին, որն, իբր, պատճառ դարձավ Փաշինյանի նախաձեռնությանը միանալու: