Երբեմնի պայքարող ակտիվիստները վերածվում են սովորական «չինովնիկի»
Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարար Մանե Թանդիլյանը երկար-բարակ տեքստով «պարզաբանել» է, որ իրականում կուտակային կենսաթոշակը չի վերանում և որ լրագրողներն իրեն ճիշտ չեն հասկացել։
Ընդհանրապես նորանշանակ նախարարների գործելաոճում միշտ ինչ-որ բան հիշեցնում է իր նախորդներին։ Չենք քննարկում այն, որ բոլորը, գոնե առայժմ, շարունակում են նախորդների ծրագրերը։ Այստեղ խնդիրն այն է, որ նախարար դարձած-չդարձած, Մանե Թանդիլյանը սկսեց մեղադրել լրագրողներին։
Սերժ Սարգսյանը «․․․երկրում տիրող գաղջի համար» էր մեղադրում, Միհրան Պողոսյանն ասում էր, թե «լրագրողներն են մեղավոր, որ մարդիկ արտագաղթում են», Հակոբ Հակոբյանը տառացիորեն վիրավորում է աղքատներին ու ասում, թե «լրագրողները ճիշտ չեն խոսքս տվել», Կարեն Կարապետյանն էլ ասում էր, թե «լրագրողները չեն ժպտում», դրա համար կյանքը դառն է։
Հիմա էլ հերթը Մանե Թանդիլյանինն է․․․
Հարկ ենք համարում ևս մեկ անգամ հիշեցնել, որ Մանե Թանդիլյանը «Դեմ եմ պարտադիրին» նախաձեռնության ակտիվիստներից էր ու ակտիվորեն էլ պայքարում էր պարտադիր կուտակայինի չեղարկման համար: Նրա հենց այս նախաձեռնության շնորհիվ էր, որ սկսեցին ճանաչել Թանդիլյանին որպես քաղաքական գործիչ։
Երբ Մանե Թանդիլյանը նշանակվեց նախարարի պաշտոնում, բոլորը թերևս ակնկալում էին, որ նա առաջին գործով չեղարկելու է կուտակայինի որոշումը։ Նա ինքն էլ սկզբում խոստացավ, որ պաշտոնավարման առաջին իսկ օրը զբաղվելու է այդ հարցով։ Սակայն, երբ նորանշանակ նախարարն ավելի ուշ խոսեց պարտադիր կենսաթոշակային համակարգի մասին, ոչ միայն դեմ չարտահայտվեց կուտակայինին, այլև հասկացավ, որ մինչ օրս իզուր է «դեմ» խոսել, որ իրեն ճիշտ չեն հասկացել, որ պետք է խոսել ո՛չ թե հասարակության, այլ պետության շահերից։ Նա հենց այդպես էլ ասել է․ «Այնպես պետք է անենք, որ պետությունը վնաս չկրի»․․․
Սա հերթական անգամ խոսում է այն մասին, որ նոր կառավարությունը պարզապես փոխել է իր «դեմքը», քանի որ նախարարների ծարգրերն ու գործելաոճերը նույնն են։ Ու չի բացառվում, որ եթե այսպես շարունակվի, ապա երբեմնի պայքարող ակտիվիստները վերածվեն հերթական ու սովորական «չինովնիկի»։