Քանի դեռ ամբոխը վերջնականապես չի «խելագարվել»
Ապրիլի 17-ին՝ Սերժ Սարգյսյանի վարչապետ ընտրվելու օրը, Ազգային ժողովում իր ելույթի ժամանակ Սարգսյանը ոչ մի ակնարկ չարեց փողոցում տեղի ունեցող ընդվզման ու հասարակության կողմից փողոցների շրջափակումներին մասին:
Միայն «Ելք» խմբակցության պատգամավոր Էդմոն Մարուքյանի մատնացույց անելուց հետո, նա խոսեց դրա մասին: Բայց ավելի լավ է՝ չխոսեր: Սերժ Սարգսյանը պարզապես հորդորեց Մարուքյանին իրենց գործընկեր Փաշինյանին փողոցից խորհրդարան բերել:
Իհարկե, ո՛չ Մարուքյանը կգնա համոզելու Փաշինյանին, ո՛չ էլ Փաշինյանն այդքան հեշտ ու հանգիստ կորոշի միանգամից փողոցում թողնել այս ամենն ու գնալ խորհրդարան:
Փաշինյանը, որ ի սկզբանե դուրս էր եկել պայքարելու հենց Սերժ Սարգսյանի վարչապետության դեմ, և հասարակությանը համոզում էր վանկարկել ո՛չ թե «Սերժիկ, հեռացիր», այլ «մերժիր Սերժին», այժմ նորից վերադարձել է հին պահանջին՝ հեռացնել Սերժին:
Սակայն, հազիվ թե դա նրան հաջողվի՝ զուտ այն պարզ պատճառով, որ նրան չհաջողվեց նույնիսկ իշխանությունից հեռու պահել արդեն իսկ «գահից» հեռացած Սերժին:
Այսօր Սերժ Սարգսյանն ինքնաբուխ հայտարարություններ իրավիճակի մասին չի անում, Փաշինյանն էլ չի դադարեցնում հանրահավաքները և ամեն կերպ փորձում է կաթվածահար անել կառավարության աշխատանքը՝ փողոցներ ու կառավարական հաստատությունների դռներ փակելով:
Եթե Փաշինյանի թիմում մտածում են, որ այսկերպ շարունակելով՝ հասնելու են հաղթանակի՝ Սարգսյանի հրաժարականին, ապա իշխանական թևն այլ մոտեցումներ ունի: Սկզբի համար իշխանությունն արդեն բացել է Բաղրամյան պողոտան, սա նշանակում է՝ ինչ-որ տեղ նաև չսկսված պայքարը նա ավարտված է համարում: Բայց այստեղ նաև ժողովրդին տուն ուղարկելու խնդիր կա, որը պետք է անի ո՛չ թե իշխանությունը, այլ Նիկոլ Փաշինյանը: Իսկ նա, գոնե առայժմ, չի պատրաստվում ցրել ժողովրդին: Համենայնդեպս, հազարավոր մարդկանց տուն ուղարկելու համար նա պետք է լուրջ ու համոզիչ պատճառներ ունենա: Այս առումով թերևս հասարակությունը ցրվի Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից հետո միայն, որը քիչ հավանական է: Իսկ եթե Սարգսյանը չի պատրաստվում հեռանալ, ապա գոնե այս պարագայում նա պետք է գնա փոխզիջումների:
Թե որքանով դա Փաշինյանին կհաջողի և ինչ փոխզիջումներ կլինեն, որոնք կստիպեն հավաքված բազմությանը ցրվել՝ դեռ կերևա: Սակայն գնալով ամբոխը դուրս է գալիս կառավարելիությունից և շրջափակումները շատ վայրերում վեր են ածվում խուլիգանությունների և անկարգությունների՝ վնասելով խաղաղ բնակչությանն ու հենց քաղաքին: Ու այստեղ արդեն, ոստիկանության կողմից քաղաքացիներին բերման ենթարկելն ու ծեծկռտուքներն իրավիճակն ավելի կսրեն:
Ուստի, այս ֆոնին, եթե իշխանությունը չշարժվի տեղից ու փոխզիջման չգնա, ապա պայքարը կշարունակվի: Հատկապես, երբ իշխանությունը մի կողմից ու Փաշինյանն էլ՝ մյուս կողմից, բախման չգնալու մարտավարության կողմնակից են (եթե իսկապես կողմնակից են):
Ամեն դեպքում փոխզիջման գնալու հարցում իշխանությունը պետք է շտապի, քանի դեռ ամբոխը վերջնականապես չի «խելագարվել»:
Արմինե Մկրտումյան