Մխիթարյանը լավագույնն է «Արսենալում», իսկ հավաքականում՝ Կամո Հովհաննիսյանը․ Ինչո՞ւ
Օրեր առաջ Հայաստանի ազգային հավաքականն ընկերական հանդիպում անցկացրեց Էստոնիայի ընտարնու հետ։ Հանդիպումն ավարտվեց գոլազուրկ ոչ-ոքի։ Հավաքականի համար այս հանդիպումը փորձառական բնույթ էր կրում, քանի որ թիմի կազմում նոր կադրեր էին, նոր ֆուտբոլիստներ ու մարզիչն էլ նոր տակտիկա էր մշակել։ Ամբողջ հանդիպման ժամանակ գնդակը տնօրինում էր մեր ընտրանին, սակայն առջևի գծում սրություն չկար։
Վերջին 1-2 տարվա ընթացքում հայաստանյան սպորտային մամուլը քննադատում է Մխիթարյանին, ով իր ամբողջ ուժերը չի ներդնում հավաքականի հանդիպումների ընթացքում։ Այսպիսի քննադատական հոսանք ժամանակին կար նաև Լիոնել Մեսսիի դեմ, սակայն ամեն ինչ ավելի հարթ դարձավ այն ժամանակ, երբ Արգենտինայի հավաքականը սկսեց կամաց-կամաց բարելավել խաղը, իսկ արգենտինացի ֆուտբոլիստներն էլ ձեռք բերեցին լավ խաղամակարդակ։ Իսկ Մխիթարյանի պարագայում ամեն ինչ այլ է, քանի որ, անկեղծ ասած, մեր հավաքականի ֆուտբոլիստները չեն կարող մրցակցել իրենց խաղամակարդակով Մխիթարյանի հետ։ Նրանք նույնիսկ չեն էլ կարող մրցակցել «Արսենալի» ֆուտբոլիստների հետ։
Սակայն բացառություններ լինում են։ Բացառություն է Ուելսի ազգային հավաքականը, որտեղ մի Գարեթ Բեյլն իր հետևից տանում է ամբողջ թիմին։ Ճիշտ է՝ այնտեղ կան մի քանի խաղացողներ, ովքեր ունեն բարձր խաղամակարդակ, սակայն ամեն ինչ իր հետևից տանում է Գարեթ Բեյլը։
Իսկ Հայաստանի ազգային հավաքականում խնդիրը մի փոքր այլ է։ Էստոնիայի հետ հանդիպման ժամանակ հստակ երևում էր, որ Մխիթարյանն այդքան էլ խաղի մեջ «մտած» չէր, քանի որ խուսափում էր վնասվածքներից, սակայն, մյուս կողմից, բոլորն էլ տեսան, որ Մխիթարյանը ցանկության դեպքում սուր ու վտանգավոր պահեր ստեղծեց մրցակցի դարպասին։ Հանուն արդարության՝ պետք է նշել, որ ամենավտանգավոր պահերը մրցակցի դարպասի մոտ ստեղծեց Մխիթարյանը։
Սակայն հանդիպման ընթացքում հրաշալի խաղ ցուցադրեց Կամո Հովհաննիսյանը։ Նա ամբողջ հանդիպման ընթացքում պայքարեց, փակեց իր եզրն ամբողջությամբ, օգնեց հենակետային գոտու ֆուտբոլիստներին, օգնեց պաշտպաններին, կարողացավ գնդակ խլել ու գրոհներ կազմակերպել։ Կամոն կարգով շատ ցածր է Մխիթարյանից, նա չի խաղում «Արսենալում», սակայն այդ հանդիպման ընթացքում խաղադաշտում լավագույնը նա էր։ Նա իր ցածր խաղամակարդակով կռիվ տվեց, պայքարեց ու կարողացավ խաղալ շատ լավ ֆուտբոլ։
Փաստացի այդ հանդիպումը ցույց տվեց, որ նվիրումն ու պայքարելու ցանկությունը կարող են խաղադաշտում անել ամեն ինչ։ Կարող են կայծ ու եռանդ հաղորդել հանդիպմանը։ Մնում է հուսալ, վստահ լինել ու հավատալ, որ մեր հավաքականի բոլոր ֆուտբոլիստներն իրենց կյանքը կդնեն նժարի վրա ու կպայքարեն ամբողջ հանդիպման ժամանակ։