«Գոհար» երգչախմբի ղեկավար Հարութը Խորենացու մեդալը չի վերադարձնի, որ իշխանության «կաթից չկտրվի»
Խորենացի մեդալի հետևողական վարկաբեկումը ոչ միայն անմեդալ գործիչների հոգին է ալեկոծում. լիբանանահայ Հարութ Խաչատուրյանը՝ «Գոհար» երգչախմբի տեր ու տնօրենը, ցանկացել է վերադարձնել մեդալը:
Հնարավոր է առիթը սփյուռքահայ գործարար-բարերարի խիղճն ու խղճմտանքն է։ ու հնարավոր է, որ Հարութն էլ նեղ շրջանակներում հավուր պատշաճի և մի բան էլ ավելի, իշխանություններին լիաթոք հայհոյում է: Եվ առհասարակ, Հայաստանում կա՞ մարդ, որ իշխանություններին չի հայհոյում նեղ ու վստահելի միջավայրում:
Բայց հիմա հանգիստ թողնենք իշխանությանն ու խոսենք Հարութի մեդալից։
Ասում են, թե մեդալը վերադարձնելու գաղափարից Հարութին hետ է պահել «Գոհար»-ի պրոդյուսերը՝ Սևակ Սերոբյանը։ Ինչպես ասում են՝ մասոն Սևակը, Հայաստանի իշխանական օղակներում իր հովանավորների մասին լուրեր է սիրում շրջանառել, թե ողջ կյանքն աշխատել է «Գոհար»-ի սեփականատեր Հարութ Խաչատրյանի համար:
Համենայնդեպս որոշ լուրերի համաձայն, Սևակ Սերոբյանի շնորհիվ Խաչատրյանները Գյումրիում ռեստորան, հյուրանոց, պիցերիա, վարսավիրանոց ու այլ սրահներ են աշխատեցնում։ Նրանք իրենց բիզնեսն սկսկել են ընդլայնել նաև Երևանում, բայց ո՛չ թե մշակությանին, այլ ռեստորանային մասով:
Մամուլը մի առիթով գրել էր նաև «Գոհար»-ի և նրա տված համերգների գեղարվեստական իմաստով խիստ կասկածելի որակի և երաժիշտների ու երգիչների ստրկական շահագործման պայմանների մասին: Որոշ լուրերի համաձայն «Գոհար»-ի երգիչ-երգչուհիներն էլ ոչ հրապարակավ բողոքել են, թե ճոխ ու ծախսատար համերգների համար իրենք՝ դրանց բուն հերոսները, չնչին վարձատրություն են ստանում: Ճոխ էկրաններ, գունազարդ դրոշակներ, թանկարժեք լույսեր ու ծաղիկներ, որոնք առաջնահերթություն են Հարութի ու Սևակի համար ավելի, քան երգչի վարձատրությունը։
Մենք, մեր հերթին ո՛չ «Գոհար»-ի գեղարվեստական բարձրարժեքությունը կքննարկենք, ո՛չ էլ նրա աշխատակազմի գոյատևման ընկերային պայմանները. խնդության և ուրախ ժամանցի պարեղանակ դարձած՝ «Մշո ազգի կույս աղջիկներ ասքյարներ բռնին տարան» երգն, արդեն իսկ շատ խոսուն վկայություն է եղել:
Ինչ վերաբերվում է երգիչ-երգչուհիների գուցե արդար, բայց ըստ էության լռելյայն բողոքին, ապա դա չի կարող լուծվել քանի դեռ բացեիբաց չի հայտարարվում այդ մասին և քայլեր չեն ձեռնարկվում։
Երգչուհիները նեղ շրջանակում ասել են, թե հաջողությունների կարող են հասնել միայն պրոդյուսերի՝ նույն Սևակ Սերոբյանի «դաբրոյով»։ Չբացենք չակերտները, թե «դաբրո»-ն ինչ է, բայց լավ կլիներ, որ այդ երգչուհիները համարձակություն ունենան նույնը հրապարակավ ասել, եթե ուզում են ամեն ինչ իր տեղն ընկնի ու «չարագործները» պատժվեն։
Իսկ քանի դեռ չեն պատժվել, կշարունակեն իրենց սև գործն ու փող «ճանկելու» համար զարտուղի ճանապարհների փնտրտուքը։ Հատկապես, որ փողը միշտ նրանց պետք է։
«Գոհար»-ի պրոդյուսերը փորձում է ֆիլմ նկարահանել Կիլիկյան Հայաստանի մասին: Այդ հարցում Սևակին օգնում է նրա հայաստանյան գործընկերը՝ Աշոտ Առաքելյանը։ Այն Աշոտը, որ ժամանակին եղել է մատուցող և աշխատել է «Շարմ Հոլդինգի» Մաֆ ակումբում: Հետո նույն «Շարմ Հոլդինգ»-ի դուստր կազմակերպությունում սկսել է ռեժիսորություն անել, իսկ առավել հայտնի է դարձել Հրանտ Թոխատյանի և Ալբերտ Ազարյանի աղմկահարույց տեսանյութով։ Հիշեցնենք, որ նախընտրական տեսանյութի հերոսները, մոնտաժից դուրս մնացած կադրերում հայհոյում էին՝ մեկը Սերժ Սարգսյանին, մյուսը՝ Երվանդ Զախարյանին: Ահա Աշոտն այդ չմոնտաժված տեսանյութի «ռեժիսորն» էր:
Իհարկե պարզից էլ պարզ է, որ այդ տեսանյութը «Շարմ Հոլդինգ»-ի աչալուրջ պատասխանատուների ճիրաններից չէր կարող հենց այնպես՝ հանկարծակի հայտնվել Յութուբում։ Այդպես մտածելու համար առնվազն պետք է հիմար լինել, կամ գոնե միամիտ։ Սա մտածված ռեժիսյորական հնարք ու «տրյուկ» է եղել։
Ու հիմա հավանաբար նաև սրա և սրա նման շատ այլ «տրյուկներ»-ի շնորհիվ «աճպարարները» Սերժ Սարգսյանի կառավորությունից գումար են ստանալու, որպեսզի ֆիլմ նկարահանեն՝ Կիլիկյան Հայաստանի մասին:
Այնպես որ Հարութը «Խորենացուն» չի վերադարձնի, Կիլիկիայի մասին «շեդեվր» կնկարահանվի, «Գոհար»-ն էլ կշարունակի հաղթարշավել՝ ֆենոմենալ կերպով լռելյայն դժգոհելով, բայց ճոխ, բազմաձայն ու բարձր գովերգելով հայ իրականությունը:
Կարճ ասած՝ «Գոհար» երգչախմբի ղեկավար Հարութը Խորենացու մեդալը չի վերադարձնի, որ իշխանության «կաթից չկտրվի»։