Հեքիաթ Գոռ Վարդանյանի մասին
Հեքիաթի սկզբում պարզվեց, որ Գոռ Վարդանյանը հեքիաթ է իրականում։ Նա ծնվել է, երբ ծնվել է, հետո վերածնվել է կարատեիստ, շարունակվել է նրա ծնունդն արդեն ճարտարագիտական ինստիտուտում և նա դարձել է միջազգային մրցումների հաղթող։
Հեքիաթի միջնամասում Վարդանյանը ՀՀ նախագահի անվտանգության ծառայությունում էր աշխատում, հետո աշխատում էր Երկրորդ նախագահի անվտանգության ծառայության պետ Գրիշա Սարկիսովի մտերիմ։
Ըստ նրա հեքիաթի շարունակության՝ նա 2008-ի մարտի մեկի դեպքերն ընկալելով որպես կինոաշխարհի նոր մարտաֆիլմի թրեյլեր, մասնակից է եղել։ Հեքիաթի այս մասը մթության ծխով է պատված։ Նա հավաքել է զենք ու զրահ, մարտակառքեր և քարանետ մեքենաներ, հավաքել է յուր զինվորներ և տարել Մաշտոցի պողոտա։
Այս կինոն պետք էր ներկայացվեր Օսկարի, սակայն Գոռ Վարդանյանի մասնակցությունն օսկարցիների սրտով չի եղել, նրան մերժել էին՝ ասելով, որ նրա հեքիաթն ավելի քան իրական է․ փողոցներում ներկի փոխարեն արյուն է։
Մարտի մեկից հետո, առաքելությունն իրագործված համարելով՝ նա հավաքել էր բոլոր զենք ու զրահներ ու տարել մարզադպրոց, եկել են ոստիկաններ և գտել զենք ու զրահները, հետո պարզվել էր, որ Գոռ Վարդանյանն իշխանության համար Մարտի 1 է նկարում՝ զենքով-զրահով։ Ոստիկանությունը հավատաց այդ հեքիաթին և զենք-զրահները տարան Մաշտոցի պողոտայից, որտեղ կռիվ-կռիվ-կարատե էին նկարել։ Ոստիկանությունը հավատաց հեքիաթին, օսկարակիները՝ չհավատացին․ ավելի քան իրական էր հեքիաթը։
Անցան տարիներ, և քաղաքապետարանի պատերի ներսում նա հիշում էր իր անցյալի քրեական ընկերներին, և այդ պահին աչքի առաջ եկան ծիրանավոր ամազոնուհիները: Նրա սրտի մորմոքի պահին քաշեց ամազոնուհիների ծիրանագույն վարսերից, և այստեղ հեքիաթը շարունակվեց՝ մեկ կաթիլ կոյուղաջրի շուրջ։
Ավարտվում է ամենայն հեքիաթապատում։ Հեքիաթի այս հատվածում նրա ճակատագիրը ծանր էր, նա հավատում էր, որ իր անունն է բոլորի շուրթերին և ֆեյսում՝ ամենուր, նրանով է երկիրը շնչում և ապրում, և նա է ամենայն փրկիչն ինչպես երկնքում, այնպես էլ երկրի վրա։
Նա ապրում էր իր կինոյում՝ փորձելով իրականությունը հեքիաթ անել, իսկ հեքիաթն ապրում էր նրա կողքին՝ չհավատալով Գոռ Վարդանյանի անկեղծությանը, անմեղությանը և չստացված հեքիաթին։ Իսկ նա պատմում էր չստացված հեքիաթն այլոց շուրթերով՝ փորձելով խաբել ինչպես արել էր իր առաջին հեքիաթում՝ առաջին նախագահի օրոք, երկրորդ հեքիաթում՝ երկրորդ նախագահի օրոք և վերջին հեքիաթում՝ յոթը տիրոջ ծառայելով։