Փող չունենք, թասիբ է՞լ չունենք
Արդեն բավականին ժամանակ է՝ Արմեն Ջիգարխանյանը հայտնվել է ծանր ֆինանսական իրավիճակում: Դժվար է արտիստին ընկալել այնպիսին, ինչպիսին է նա այժմ՝ իր կնոջ լարած թակարդների մեջ:
Բայց ինչ եղել՝ եղել է. այժմ ժամանակն է նրան աջակցելու, ելքեր գտնելու: Ողջ ռուսական մամուլը լի է Արմեն Ջիգարխանյանի վերաբերյալ նյութերով և մեկնաբանություններով, աջակցության առաջարկներով և այլն: Իսկ ինչո՞վ է զբաղված Սփյուռքի նախարարությունը, որն ի պաշտոնե պետք է աջակցություն ցուցաբերի Հայաստանից դուրս ապրող հայերին:
Հրանուշ Հակոբյանի ղեկավարած կառույցը ոչինչ չի անում՝ ինչպես միշտ:
Երևի գտնում է, որ սնանկացած Ջիգարխանյանից օգուտ չկա, և նա արդեն պետք չէ Հայաստանին, փողի ակնկալիք չկա, ուստի թող ռուսները կամ մտերիմները լուծեն արտիստի բնակարանի, կեցության հարցերը: Անգամ բարոյական աջակցության առաջարկ կամ մտահոգություն չի հնչել նախարարության կողմից: Ինչպես հասկանում ենք, Սփյուռքի նախարարությունը սփյուռքի հարուստների համար է կամ դեպի Հայաստան սփյուռքահայ երեխաներին բերելու. երկու դեպքում էլ մեջտեղը փող կա:
Մեկ օրինակ ներկայացնենք, թե ինչպես պետք է երկրի յուրաքանչյուր քաղաքացու համար պատկան կառույցները պատասխանատվություն ստանձնեն:
Տարիներ առաջ չեչեն հայտնի երգչուհի Խեդա Համզատովան եկավ Հայաստան և ամուսնացավ հայ տղայի հետ: Չեչնիայի ղեկավար Ռամզան Կադիրովը հարցը հասցրեց մինչև Ռուսաստանի Դաշնության նախագահին. չեչենի համար ամոթ էր, որ չեչեն-մուսուլմանուհին ամուսնանա քրիստոնյայի հետ:
Հարցը քննարկվել էր նաև Չեչնիայի կառավարության նիստում, որտեղ Կադիրովը բարոյականության դաս էր քարոզում և մեղադրում երգչուհուն անբարո պահվածքի համար: Ի վերջո գործը հասավ նրան, որ չեչենուհուն վերադարձրին Չեչնիա, և հարցը փակվեց:
Ինչո՞ւ այս օրինակը ներկայացվեց: Յուրաքանչյուր քաղաքացու ճակատագիր Ռամզան Կադիրովի համար կարևոր է, և նա մուսուլման չեչենուհու ամուսնությունն անգամ չէր կարող ընդունել: Դա նման էր կորստի. նրա համար մեկ քաղաքացու կորուստն անընդունելի է:
Իսկ ինչպե՞ս են վարվում ՀՀ իշխանական օղակները և հատկապես Սփյուռքի նախարարությունը. բացի ռուսական մամուլից թարգմանություններից՝ Արմեն Ջիգարխանյանի ամուսնության և նախկին կնոջ հետ վեճերի առնչությամբ, ոչինչ:
Մինչև երեկ Ջիգարխանյանը Հայաստանի հպարտությունն էր: Ի՞նչ եղավ: Էլ օգուտ չկա՞ այդ հպարտությունից, թե՞ արտիստը նեղ վիճակում է, օգուտ չկա նույնպես:
Կարճ ասած՝ նեղ վիճակում գտնվող Ջիգարխանյանից ձեռքերը Հայաստանը լվացել է. փող չունենք, թասիբ է՞լ չունենք: