Հայ վրացական օրակարգը Հայաստանի համար կենսական կարևորություն ունի
Հայաստանում էր Վրաստանի վարչապետ Գեորգի Գախարիան։ Այցն հարկավ սպասված է, քանի որ Վրաստանը բացի այն, որ մեզ բարեկամ երկիր է, եղբայր ժողովուրդ, որի հետ ունենք պատմականորեն ձևավորված, դարերով փորձություն անցած ու կոփված հարաբերություններ, այլ նաև մեզ համար աշխարհի հետ ելք ապահովող կենսական և գրեթե միակ ուղին է՝ երկու փակ սահմանների, մեկ բաց սահմանով, սակայն աշխարհի համար անընկալելի երկրի հարևանության առկայությամբ։
Աննախանձելի իրավիճակում ենք, մեղմ ասած, քանի որ սկսած գազից, ստանում ենք Վրաստանից տարանցումով, ու վճարում 10 տոկոս։ Փաշինյանի իշխանության համար, եթե զուտ ռեալ քաղաքականության տեսանկյունից դիտենք, Երևան-Թբիլիսի հարաբերությունների ջերմացումը շատ ավելի հեշտ պետք է լիներ, քան ասենք Սերժ Սարգսյանի կամ Կարեն Կարապետյանի համար։ Գոնե այնքանով, որ Փաշինյանը համարվում է արևմտյան պատկերացումով դեմոկրատ ղեկավար (այդպես նա ընկալվում է հետսովետական տարածքում, տիրող էլիտաների կողմից)։
Դժվար է ասել, թե իրական արդյունքներն այս այցի ինչպիսին կլինեն, սակայն ամենից կարևոր հարցը որ ունենք կապված է ցորենի, հացահատիկեղենի ու ալյուրի տարանցման հարցի հետ։ Հիշեցնենք, որ ամիսներ առաջ Թբիլիսին որոշեց, որ նշված ապրանքները այլևս չեն կարող Վրաստանի տարածքում տեղափոխվել հեռագնա ծանրաքարշ մեքենաների կողմից և պետք է այլընտրանքներ որոնվեն, ինչը նշանակում է, որ հարցը պետք է լուծվի զուտ տրանսպորտային տեղափոխման տեսանկյունից շատ ավելի քանկ ծովային ապա՝ երկաթուղային եղանակով։ Ինքնին հասկանալի է, որ սա կթանկացնի Հայաստանում հացի գինը։ Նույնիսկ քննարվկեց լաստանավ գնելու հնարավորությունը, բայց կարծես թե ամեն ինչ մնաց առկախված վիճակում։ Հենց այս հարցն է, որ պետք է օրակարգում լինի առանցքային, քանի որ առնչվում է Հայաստանի ռազմավարական կարևորության խնդրի, ի դեմս հացապահովման ու այս ուղղությամբ է, որ պետք է կարողանան գալ ընդհանուր հայտարարի, այլապես մնացածը «պարապ տեղում ջուր ծեծոցի է»։
Յակոբ Բերգեր